مهارتهای زندگی مستقل برای اوتیسم

مهارتهای زندگی مستقل برای اوتیسم

از آنجایی که پسر تاتینی من، تام، نوجوان شدم، از اهمیت "مهارت های زندگی مستقل" شنیدم. البته به عنوان یک مادر خوب، من می خواهم تام به عنوان به طور مستقل به عنوان ممکن است زندگی می کنند  - بنابراین من شروع به بررسی تعریف مهارت های مستقل زندگی برای پیدا کردن فقط آنچه که این معنی است. من شروع به فرض کردم که "مهارت های زندگی مستقل" به سادگی به مهارت هایی که نوجوانان و جوانان نیاز دارند از طریق روز به دست آورند، اشاره کرد، اما (یا می توانند) خیلی بیشتر از آن باشند.

انواع مهارت های مستقل زندگی

اولین چیزی که یاد گرفتم این است که اصطلاح "مهارت های زندگی مستقل" به طور جهانی مورد استفاده قرار نمی گیرد - و هنگامی که از آن استفاده می شود، ممکن است به افراد مختلف چیزهای مختلفی داشته باشد. مقیاس های ارزیابی متعدد و آزمون ها وجود دارد. اغلب مهارت های مستقل زندگی به مهارت های دیگری که با یکدیگر همپوشانی دارند، از جمله:

مهارت های زندگی (معمولا مهارت های روزمره روزانه مانند توانایی در تناسب اندام، لباس، خوردن و غیره)

مهارت های عملکردی (معمولا توانایی کارکردن در یک محیط معمول مانند کلاس درس، کافه تریا، اتوبوس و غیره بدون نیاز به حمایت ویژه برای انتخاب مناسب و اقدام مناسب؛ راه خود را از طریق کافه تریا مدرسه به یک مهارت کاربردی)

اوقات فراغت یا مهارت های تفریحی (این ها به طور گسترده ای متفاوت است، اما می توانند شامل رفتن به فیلم ها، شرکت در لیگ های ورزشی، رفتن به کتابخانه و غیره).

مهارت های استخدام یا مهارت های حرفه ای (همه چیز از رفتار و پوشیدن به طور مناسب برای رسیدن به کار در زمان، تعامل با دیگران در محل کار و انجام کار)

مهارت های اجتماعی یا بین فردی (این می تواند به معنای سلامت مردم به طور مناسب باشد، اما می تواند شامل هر چیزی از روابط روابط عاشقانه با راه های مناسب برای برقراری ارتباط با مربی یا اعضای گروه دیگر)

مهارت های فناوری (آیا می توانید از یک تلفن همراه استفاده کنید؟ کامپیوتر؟ می توانید اطلاعات را جستجو کنید، برای چیزهای آنلاین پرداخت کنید، و غیره؟)

البته این گروه از مهارت ها، از بسیاری از گروه های مهارت کوچک تر ساخته شده است. برای مثال، رفتن به فیلم ها می تواند توانایی پیدا کردن زمانی که یک فیلم در حال پخش است، به فیلم در زمان، پرداخت برای بلیط، خرید میان وعده، به تماشای فیلم به طور مناسب، و سپس دوباره به خانه. این ممکن است قبل از خروج از خانه لباس پوشیدنی و مراقبت داشته باشد، اطمینان حاصل شود که درب قفل شده باشد (اما کلید در جیب شماست) و غیره.

ارزیابی برای نوجوان شما

از آنجا که هیچ ارزیابی در سطح هیئت مدیره وجود ندارد، ارزیابی های ویژه ای که به شما یا فرزند شما داده می شود به طور کلی و برای همه افراد 14-22 ساله (یا بیشتر) در نظر گرفته شده است. در نتیجه، برخی از ارزیابی ها به نظر می رسد که هر کدام از مهارت هایی را که بزرگسالان معمولی رشد می کنند در خانه خودشان زندگی می کنند بدون هیچ گونه حمایت از هر چیزی که نیاز دارد تا به طور کامل در هر جنبه ای از زندگی شرکت داشته باشد، به کار ببرد.

در حالی که برخی از مهارت های توصیف شده اساسی هستند (موهای زائد، به عنوان مثال)، بسیاری از مهارت های توصیف شده در این ارزیابی فراتر از آنچه که 99٪ از نوجوانان معمولی و یا جوانان حتی در مورد انجام دادن فکر می کنم. برای مثال، ارزیابی مهارتهای زندگی کارکردی با اصول اولیه - بهداشت، لباس پوشیدن، خوردن غذا، مراقبت از بدن آغاز می شود، اما بعد از آن به مهارت های پیشرفته تر تبدیل می شود که شامل اطلاعات دقیق تعمیرات خانگی و توانایی اداره اورژانسی خاص پزشکی می شود.

در تئوری، پس از در نظر گرفتن ارزیابی مهارت های زندگی مهارت های عملکردی، تیم IEP (یا یکی دیگر از تیم های مراقبتی که شخص بیش از 22 سال دارند) برنامه های خاصی را برای تدریس مهارت های آنها تعیین خواهند کرد. بنابراین، برای فردی که هنوز قادر به مدیریت کافه تریا نیست، یک هدف ممکن است مهارت ها را از بین برده و شامل گرفتن سینی، انتخاب مواد مغذی، پرداخت مواد غذایی، خوردن غذا به میز، خوردن مناسب، و سپس اتوبوس میز. این فرد ممکن است اهداف اضافی مربوط به ارتباطات، ناوبری و غیره داشته باشد.

اولین گام در دستیابی به چنین اهدافی و حمایت از راه اندازی، ارزیابی ها است؛ اما گام های بعدی ممکن است برای قرار دادن در محل سخت تر باشد. هر برنامه ای که می تواند هرکسی را به تمام قلمرو مهارت های زندگی مستقل آموزش دهد، دشوار است - هرچند احتمالا برخی موفق می شوند.

روانپزشک روانشناسی کودک مرکز مشاوره مشاوره آنلاین مشاوره تلفنی مشاوره آنلاین فردی