دوشنبه ۲۷ فروردین ۹۷ ۲۲:۵۰ ۲,۲۷۶ بازديد
سلام دختری 25 ساله و در حال گذراندن طرح پزشکی عمومی ام هستم .خانواده ی خوب و آبروداری دارم و خدا رو شکر همه چیز عالی ست .اما تا بحال خواستگارانم مورد های دلچسبی نبودند و بیشترشان وقتی تماس میگرفتن به جای خودم در مورد شغل و دارایی پدرم سوال میکردن .چند وقت پیش یکی از دوستان خانوادگی برادرم در خارج از کشور مرا برای پسرش خواستگاری کرد .آقا پسر از نوجوانی خارج از کشور زندگی میکنن و دو سه سالی هست که با برادرم رفت و امد و دوستی دارند و یک بار که با برادرم برای دادن امانتی آقا پسر به خانوادشون در ایران دم خونشون رفته بودیم ما رو به داخل دعوت کردن و اونجا مادرش منو دید .خانواده ی خوب و تحصیل کرده و موجه ی دارند و خود ایشان مدرک مهندسی و شغل معمولی ای در همان رابطه دارند .برای تعطیلات زمستانی که به ایران آمده بوددند همراه مادرشان آمدند و صحبت کوتاهی داشتیم .من از افکار و شخصیت ایشون خیلی خوشم اومد .با اینکه تا حدودی رفتارشون متاثر از فرهنگ غرب شده بود ولی در کل ایرانی بودنشون رو حفظ کرده بودن و به نظرم از خیلی پسر های داخل ایران موجه تر بودن .من ازشون خوشم اومده ولی خانوادم مخالفن و میگن دوست نداریم از ما دور بشی همون برادرت کافیه .پدرم میگه تو تو مملکت خودتم میتونی پزشک بشی و کار کنی و موفق باشی .خیلی از دستشون ناراحتم ولی روم هم نمیشه بهشون بگم به جای من تصمیم نگیرن .از طرفی مادرم همش نیش وکنایه میزنه که آدمی که با خدا نباشه به درد نمیخوره ومنظورش خانواده ی اون آقا هست که از ما اپن تر هستن و مادرشون در خارج از کشور حجاب نداره .(از نظر مادر بنده آدم خوب یعنی کسی که از زیر چادرش فقط دماغش بیاد بیرون )دلم میخواست به مادرم بگم خدا فقط برای شما چادری ها و مسجد بروها نیست و ظاهر افراد ملاک نیست .ولی باز هم به احترامشون سکوت کردم .گذشته از اون من با مادرم فرق میکنم و مثل ایشون مذهبی نیستم و اعتقادات و پوششم به خانواده ی این آقا نزدیک تره تا خانواده ی خودم .با برادرم هم صحبت کردم گفت پسر خوبیه و نظر خاصی در موردش ندارم هر طور خودت صلاح میدونی .نمیدونم چیکار کنم نه توانایی مخالفت و ایستادن مقابل خانوادم رو دارم و نه دلم میاد ازین آدم بگذرم .با کلی پسر تو محیط درس و کار برخورد داشتم(هیچوقت با پسری دوست نبودم) و به جرات میتونم بگم این اولین باره که از کسی واقعا خوشم اومده .لطفا راهنماییم کنید .
پاسخ با نقل قولدوست عزیز با تمام این تفاسیر و توجیحات شما تا این فرد مدتی نامزد نباشید نمیتونید به این سادگی در موردش تصمیم گیری کنید
خانواده شما هم در قبالتون حق دارن و شما باید درکشون کنید و سعی نکنید با زیر سوال بردن دین و یا اعتقادشون به خودتون حق بدید
برای شروع آشنایی با مشاوری مجرب مشاوره ای حضوری و دو نفره داشته باشید و تمام شرایط و اختلافات دو خانواده رو در نظر بگیرید
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
021-22689558
اسم خواستگار خارج از کشور که می آید، خیلی از دخترها حسابی ذوق زده می شوند. زندگی در یک کشور پیشرفته رویایی است که به سادگی تحقق نمی یابد و برای فردی که همیشه دلش می خواسته زندگی خارج از کشور را تجربه کند، آرزویی بزرگ است.
بهترین حالت این است که دوره آشنایی های قبل از ازدواج و نامزدی، حضوری باشد. ساعت ها مکالمه تلفنی، ایمیل های مختلف یا چت طولانی هیچکدام نمی توانند به اندازه دو سه ساعت ملاقات حضوری موثر باشند.
با این وجود ازدواج با چنین خواستگارانی آنقدر ها هم که به نظر می رسد، آسان نیست. یکی از مشکلات این جور آشنایی ها این است که شما در ایران هستنید و از محیطی که قرار است با همسرتان در آنجا زندگی مشترک را شروع کنید، تصور درستی ندارید. دراین شرایط ممکن است خیلی زود و بعد از چند بار گفتگو، عاشق و شیفته طرف شوید. غافل از اینکه ممکن است واقعیت زندگی در خارج از ایران با رویاهای شما زمین تا آسمان فاصله داشته باشد و بعد از ازدواج و مهاجرت، تازه به این موضوع پی ببرید.
طبیعت زن ها این است که خیلی زود دل می بندند و درست از همین نقطه آسیب می بیندند. کمتر پیش می آید که مردها با نامه نگاری عاشق شوند.ممکن است مدتی با فردی آشنا شوید، تلفنی صحبت کنید و حتی ساعت ها برای چت کردن با او وقت بگذارید. اما این احتمال وجود دارد که وقتی برای اولین بار همدیگر را می بینید، از شما خوشش نیاید و خواستگاری به هم بخورد بنابراین برای این جور آشنایی ها زمان محدودی را تعیین کنید و اگر می بینید طرف به این زودی ها قصد دیدار شما را ندارد یا می خواهد به این گفتگوهای نوشتاری بی هدف ادامه دهد، به این ارتباطات بی سرانجام خاتمه دهید.
قبل از ازدواج هر دو نفر باید به اندازه کافی به هم اعتماد داشته باشند اما وقتی از هم دور هستید بعضی وقت ها شک و تردید هایی پیش می آید که ممکن اشت آسیب زا باشد.
یکی از مشکلات این جور آشنایی ها این است که شما در ایران هستنید و از محیطی که قرار است با همسرتان در آنجا زندگی مشترک را شروع کنید، تصور درستی ندارید.
هر فردی می تواند به شما بگوید که آدمی قابل اعتماد است و خیلی دوستتان دارد. اما باید خودتان به این «باور» برسید. زمانی می تواند به فردی اعتماد داشته باشید که رفتارش را در عمل دیده باشید. ضمن رفت و آمد با خواستگار ودیدن رفتار و کردار او می توانید در این باره به یقین برسید. وقتی از هم دور هستید و به ندرت همدیگر را می بینید، حلقه اعتمادی تشکیل نمی شود و نمی توانید فقط روی گفته ها و شنیده ها حساب کنید.
بهترین حالت این است که دوره آشنایی های قبل از ازدواج و نامزدی، حضوری باشد. ساعت ها مکالمه تلفنی، ایمیل های مختلف یا چت طولانی هیچکدام نمی توانند به اندازه دو سه ساعت ملاقات حضوری موثر باشند. با استفاده از آشنایی های مجازی و غیر حضوری نمی توانید همسر آینده تان را به درستی بشناسید و این احتمال وجود دارد که بعد از ازدواج از انتخاب تان پشیمان شوید
- ۴ ۶
- ۰ نظر
