مطالعه برنج نگاهی عمیق تر به این دارد که چگونه التهاب باعث استرس و دیابت می شود

یک مطالعه دانشگاه برنج، پیوند میان استرس عاطفی و دیابت را با ریشه های توانایی مغز برای کنترل اضطراب پیدا کرده است.

این کنترل بر عملکرد توابع اجرایی مغز، فرایندهایی است که توجه، مهار، حافظه کاری و انعطاف پذیری شناختی را در بر می گیرند و همچنین در استدلال، حل مسئله و برنامه ریزی دخیل هستند.

مطالعه منتشر شده در Psychoneuroendocrinology یک واکنش زنجیره ای متابولیک ایجاد می کند که از مهار کمتری شروع می شود، از جمله کنترل توجه، که فرد را آسیب پذیر می کند تا اطلاعات، اشیاء، افکار یا فعالیت های وسوسه انگیز را در معرض آسیب پذیری قرار دهد. مطالعات قبلی نشان داده است که چنین آسیب پذیری می تواند منجر به اضطراب بیشتر شود، و اضطراب شناخته شده است که یک مسیر متابولیک برای تولید سیتوکین های پروتئین التهابی، پروتئین های سیگنال دهنده ای که شامل اینترلوکین 6 (IL-6) هستند را فعال می کند.

تحقیقات برنج همراه با تست های شناختی که کنترل توجه را اندازه گیری می کنند، میزان خون گلوکز خون و IL-6 را در بیش از 800 بزرگسال اندازه گیری می کند. IL-6 یک پروتئین است که بدن برای تحریک پاسخ ایمنی و بهبودی تولید می کند. این بیومارکر از استرس حاد و مزمن است که همچنین با احتمال بیشتر دیابت و قند خون بالا همراه است.

این تحقیق نشان داد افراد مبتلا به کم تحرکی بیشتر احتمال دارد دیابت نسبت به کسانی که با مهار بالا به علت مسیر از اضطراب بالا به IL-6. نتایج به همان اندازه که افراد در آزمونهای شناختی دیگر مانند کسانی که برای حافظه و حل مشکل هستند انجام می شود.

محققان، کایل مروکاک، یکی از همکاران محترم تحقیقاتی روانشناسی، گفتند: محققان، ارتباط زیادی بین اضطراب و سلامت ضعیف، از جمله دیابت، در طول چند سال داشته اند اما هیچ کدام از آنها راه های بیولوژیکی را مشخص نکردند. او گفت که مطالعه برنج نگاه دقیقتری به چگونگی التهاب این دو را می دهد.

ماردوک گفت: "ادبیات نشان می دهد افراد مبتلا به ضعف ضعیف بیشتر احتمال دارد که اندیشه های استرس زا را تجربه کنند و زمان سخت تر آنها را از خود دور کنند." "این باعث شد من تعجب کنم که آیا یک مسیر ناشی از استرس وجود دارد که می تواند مهار را با التهاب و بیماری هایی که به آن علاقه داریم مانند دیابت متصل کنیم.

او گفت: "تحقیقات زیادی نشان می دهد که وقتی افراد دچار تنش یا اضطراب یا افسردگی می شوند، التهاب افزایش می یابد." "بخش تازه ای از مطالعه ما ایجاد مسیر از مهار به اضطراب تا التهاب به دیابت است."

داستان های مربوطه

• ارتباط هورمون بین دیابت و فشار خون بالا کشف شد
• مطالعه جدید نشان می دهد اهمیت غلات کامل برای جلوگیری از دیابت نوع 2
• مسدود کردن پروتئین RNA-silencing در کبد مانع از چاقی و دیابت در موش می شود

مرودوک در آزمایشگاه برنج کریستوفر Fagundes، استاد روانشناسی کار می کند. آزمایشگاه Fagundes در مورد فرایندهایی که در سرتاسر مرز روانشناسی و فیزیولوژی اتفاق می افتد، بررسی می شود و چگونه این فرایندها بر سلامت عمومی و درمان های بالقوه تأثیر می گذارد.

داده ها از یک توسعه Midlife در ایالات متحده به دست آمد که به بررسی 1255 بزرگسالان میانسال که توانایی های شناختی آنها دو سال از هم جدا شده بودند. بیش از 800 نفر از آنها همچنین آزمایش خون برای بررسی IL-6 و سطح گلوکز انجام دادند. محققان برنج نه تنها پیوند مثبت بین مهار و دیابت، بلکه فقدان ارتباط بین دیگر توابع شناختی و بیماری را نیز یافتند. آنها همچنین مشخص کردند که مسیر تنها در یک جهت حرکت کرد: التهاب هرگز بر اثر مهار تأثیر نگذاشت. ماردوک یک ساله به عنوان یک کارشناس روانشناسی بالینی در دانشگاه بهداشتی و علمی اورگان، که در آن با دانی دوک، همکار نویسنده و روانشناس مشغول به کار بود، رهبران محققان را بر این گذاشت که فکر می کنم می تواند یک حلقه بازخورد در بازی در افراد مبتلا به دیابت وجود داشته باشد. " افرادی که مضطرب هستند احتمال بیشتری برای جلوگیری از درمان و استفاده از استراتژی های ناسازگار (مانند سیگار کشیدن یا رژیم های ناسالم) که باعث افزایش قند خون می شوند، مشکل است. این یک اثر گلوله برفی است: هرچه بیشتر برسد، بدتر می شود، "او گفت.

خیانت در دوران عقد

"ما همچنین می دانیم که قند خون بسیار بالا می تواند بر شناخت نیز تأثیر بگذارد. ما درباره چگونگی برخورد با این افراد صحبت کردیم، با قرار دادن آنها در یک اتاق و گفتن،" هی، شما نیاز به خوردن بهتر "یا" شما باید از زمان مصرف انسولین خود استفاده کنید. "

محققان چندین مداخله احتمالی شامل درمان ذهن آگاهی، داروهای محرک یا ضد التهابی و درمان شناختی رفتاری را ذکر کردند. "تحقیقات نشان می دهد که افرادی که تمرکز ذهنیت را در طول زمان بر روی آزمایش های مهار قرار می دهند بهتر است"، پیشنهاد کرد که تغییر توجه افراد به افکار استرس زا ممکن است بر پاسخ های فیزیولوژیکی تاثیر بگذارد.

Fagundes گفت: "من معتقد هستم که رویکردهای مبتنی بر ذهنیت برای درمان ایده خوبی است، به دلایل بسیاری." "این بدان معنا نیست که داروهایی که باعث تحرک می شوند مانند محرک ها را نباید مورد توجه قرار داد، اما ترکیبی از دو مورد واقعا مفید خواهد بود."