ترس احساسات قدرتمندی است و دانشمندان علوم اعصاب برای اولین بار نورون هایی را برای تهدید ترس در مغز پستانداران قرار داده اند. تهدید ترس یک نوع از یادگیری Pavlovian یا وابسته است و به عنوان یک سیستم مدل برای درک فوکت های انسانی، اختلال استرس پس از سانحه و سایر اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.
با استفاده از تکنیک تصویربرداری که آنها را قادر می سازد تا روند فعال سازی عصبی را در مغز موش ها ردیابی کند، محققان دانشگاه واشنگتن، هسته های باسولا را در ناحیه مغز، به نام آمیگدال، به عنوان جایی که تهدید تهدید کدگذاری شده است، مشخص کرده است.
دانشمندان علوم اعصاب پیش از این مشکوک بودند که هر دو ناحیه آمیگدال و دیگری منطقه مغز، هیپوکامپ پشتی، جایی که نشانه ها در هنگام شکل گیری خاطرات ترس ایجاد می شود، وجود دارد. ایلین برنشتاین، نویسنده متناظر مطالعات جدید و استاد روانشناسی UW، گفت: این کار جدید نشان می دهد که نقش هیپوکامپ، پردازش و انتقال اطلاعات در مورد محرک های شرطی به آمیگدال است.
این مطالعه دوشنبه 6 ژوئیه در PLoS One، یک مجله کتابخانه عمومی منتشر شده است.
تهویه ی انجمنی یک شکل اولیه ی یادگیری در سراسر قلمرو حیوانات است و به طور منظم در مطالعه ی نحوه ی تغییر نحوه ی مغز ها به عنوان یک نتیجه از تجربه استفاده می شود. در تحقیقات پیشین، دانشمندان علوم اعصاب UW به نگرانی طعم، رفتار دیگری یادگیری وابسته نگاه کردند و دریافتند که نورون هایی که حیوانات و حیوانات را از تجربه تجربه می کنند، در آمیگدال قرار دارد.
کار جدید طراحی شده است که به دنبال جایی که اطلاعات در مورد محرک های محرک و بدون قید و شرط در مغز به عنوان ترس خاطرات شکل می گیرد. محققان از چهار گروه موش استفاده کردند و جوندگان انفرادی را درون یک محفظه قرار دادند. سه گروه قبل از آن هرگز اتاق را دیده بودند.
هنگامی که موشهای کنترل شده در محفظه قرار گرفتند، آنها آن را کشف کردند، کمتر فعال شدند و برخی خوابانده شدند. یک گروه شوک تاخیر همچنین اتاق را بررسی کرد، فعالتر شد و پس از 26 دقیقه شوک الکتریکی از طریق کف اتاق دریافت کرد. گروه سوم با یک سری از 10 بازدید قبلی به محوطه متصل شد و سپس با روش مشابه با موش های شوک به تاخیر افتاد. گروه نهایی بلافاصله پس از معرفی در داخل اتاق، شوکه شد.
روز بعد موشها به صورت جداگانه به محوطه بازگشته و محققان آنها را برای رفتار انجماد مشاهده کردند. انجماد یا حرکت دادن، رایج ترین رفتار رفتاری ترس در جوندگان است. تنها موش هایی که انجماد قوی داشتند، کسانی بودند که شوک با تأخیر در یک اتاق که ناشنوایان آنها بود، دریافت کرد.
داستان های مربوطه
- عملیات تومور مغزی نوآورانه برای تنظیم نیازهای بیماران است
- ارتباطات مغزی عملکردی برای تنظیم عاطفی در دوران کودکی ظاهر می شود
- علائم عصب شناختی مربوط به مراحل اولیه آسیب مغزی آلزایمر
برنشتاین گفت: "ما نمی دانستیم که آیا می توانیم شوک را به مدت 26 دقیقه به تاخیر انداخته و بعد از یک محاکمه، واکنش ترس را به وجود آوریم. من فکر می کردم این کار را با تهدید ترساندن انجام نمی شود." "این به ما اجازه داد که از کجا اطلاعات در مغز همگرا شود."
برای انجام این کار، محققان این روش را تکرار کردند، اما موشها را کشتند. سپس آنها برشهای مغز را برداشتند و با استفاده از تکنیک تصویربرداری از گربه قورباغه استفاده کردند که به آنها اجازه می داد که از الگوی فعال سازی عصبی در حیوانات پیروی کنند.
فقط گروه شوک به تأخیر افتاده شواهدی مبنی بر همگرایی فعال شدن از محرک شرطی (محفظه) و محرک بی قید و شرط (شوک) نشان داد. این آزمایش نشان داد که حیوانات می توانند ترس زمانی طولانی را به دست آورند وقتی که یک رمان جدید با شوک زدن 26 دقیقه بعد، اما نه زمانی که یک محیط آشنا با شوک مطابقت دارد.
برنشتاین گفت: "یادگیری ترس از یادگیری و نگرانی مزه هر دو نمونه یادگیری وابسته است که در آن دو تجربه با یکدیگر درگیر می شوند. اغلب آنها به سرعت در حال آموختن هستند زیرا آنها برای زنده ماندن حیاتی هستند، مانند اجتناب از مکان های خطرناک یا غذاهای سمی."
او گفت: "مردم فجیع هایی دارند که اغلب با نشانه هایی از بدی که به آنها اتفاق افتاده است، مانند اینکه از یک مار یا یک کوچه ی تاریک می ترسند، ایجاد می شوند." بنابراین آنها یک اختلال اضطرابی ایجاد می کنند. "
"با درک فرآیند تهدید، ما ممکن است یاد بگیریم که چگونه درمان اضطراب را با ایجاد تهویه ضعیف و یا از بین بردن، همچنین یک ابزار برای یادگیری در مورد این سلول های مغز و مکانیسم زیربنایی تهدید ترس است."
همکاران این مطالعه، همه در UW هستند، Sabiha Barot، که فقط مطالعات دکترا خود را تکمیل کرد؛ عین چانگ، دانشجوی دکترا؛ و جینسوک کیم، استادیار روانشناسی.
- ۱ ۰
- ۰ نظر
