چطور تشخیص چهره صورت می گیرد؟
توانایی تشخیص چهره در میان افراد متفاوت است. در طول یک دوره طولانی، روانشناسان شناختی و دانشمندان علوم اعصاب بین طبیعت بیولوژیکی و طبیعت تشخیص صورت استدلال کرده اند، تاکید می کنند که یکی از آنها تاثیر بیشتری بر دیگران دارد.
با این حال، مطالعات اخیر نشان داده اند که تشخیص چهره، در واقع، به شدت تحت تاثیر عوامل بیولوژیکی قرار دارد. به طور خاص، فرآیندهای انتگرال رخ می دهد از لوب گوشه ای تا لوب جلدی در مغز.
روند تشخیص چهره
بروس و یانگ (1986) این پدیده را با تعریف چارچوبی که فرآیند شناخت چهره گام به گام را توضیح می دهد، توضیح داد. به گفته محققان، چهار گام مهم در شناسایی چهره ها وجود دارد که هر کدام از آنها در تأیید مثبت یا شناخت آشنایی نقش برجسته ای دارند.
- رمزگذاری ساختاری - این مرحله ابتدایی فرایند تشخیص چهره است. در این فرآیند، ظاهر کلی و ظریف چهره توسط مغز ذکر شده است.
- واحد تشخیص چهره (FRUs) - در حالی که تمام چهره ها شامل چشم ها، بینی ها و لب ها هستند، مرحله دوم فرآیند تشخیص چهره، تعریف و شناسایی ویژگی های مربوطه و خاص صورت یا نشانگرهای مغز را ایجاد می کند.
- Nodes of Identity Person (PINs) - گام سوم به شدت با قبلی ارتباط دارد. مغز به طور خودکار برای ویژگی های خاص (به عنوان مثال رنگ چشم، سر و صدا لب) که با یک شخص آشنا مرتبط می شود، به نظر می رسد.
- Retrieval نام - هنگامی که ویژگی های صورت مربوط به یک فرد خاص، مغز به طور خودکار قادر به بازیابی نام و هر کیفیت دیگر است که با صورت است.
داستان های مربوطه
- مطالعه می گوید، انجام وظایف ممکن است باعث کاهش خواب شود
- سم زدایی فیس بوک برای کاهش استرس و افزایش شادی
- بخشی از کانابیس میتواند در روانشناسی کمک کند
در حالی که فرآیند تشخیص چهره شامل بسیاری از مراحل است، این روند به طور معمول یک لحظه است. افراد دارای توانایی های عصبی و شناختی دست نخورده توانایی یادآوری نام و ویژگی های فردی را بر اساس تشخیص صورت دارند.
شرایطی که باعث کاهش تشخیص صورت می شود
تحقیقات طولانی مدت نشان داده است که توانایی تشخیص چهره ها از یک فرد به فرد متفاوت است و توانایی فرد برای تشخیص چهره های محدوده ای از بسیار فقیر تا بسیار خوب است. افرادی که متعلق به انتهای پایین طیف هستند، به احتمال زیاد پروستاتوپانوژنی دارند.
Prosopagnosia، همچنین به نام کوری چشم و یا آگنوزی بصری، یک بیماری عصبی است که در آن یک فرد مبارزه و یا قادر به تشخیص چهره. شدت سزارین از شخص به فرد متفاوت است.
بعضی فقط قادر به تشخیص چهره های آشنا نیستند؛ با این حال، در موارد شدیدتر، افراد قادر به تشخیص بین چهره های غریبه و افرادی هستند که در واقع می دانند. Prosopagnosia به هیچ مشکلی در یادگیری، حافظه و بینایی مربوط نیست آن را به علت ناهنجاری ها یا اختلال در gyrus fusiform سمت راست از مغز رخ می دهد. این اختلالات فیزیولوژیکی در مغز ممکن است در درازمدت یا از آسیب مغزی آسیب دیده، سکته مغزی یا سایر بیماری های ندرتا ایجاد شود.
افراد مبتلا به پروستاتوپناسیون غالبا دشوار به انجام فعالیت های روزانه خود می پردازند، به ویژه هنگامی که این درگیری های اجتماعی هستند. در چنین مواردی، شناخت افراد دیگر عمدتا به صدای، انتخاب لباس و رفتار بیشتر بستگی دارد به ویژگی های صورت. درمان پروستاتوپناسیو به منظور کمک به بیماران با استراتژی های جبران مناسب و مفید برای بیماری آنها متمرکز شده است.
منابع:
- بروس، V. و یانگ، A. (1986). درک تشخیص چهره. مجله ی روانشناسی انگلیس ، 77، ص. 305-327.
- دوچین، ب. (2015). تفاوت های فردی در توانایی شناخت چهره: تاثیرات در اجرای قانون، عدالت کیفری و امنیت ملی (دستور کار علوم روانشناختی، ژوئن 2015). دریافت شده از http://www.apa.org/science/about/psa/2015/06/face-recognition.aspx.
- ۰ ۱
- ۰ نظر
