به نظر می رسد که ژن شناخته شده کمتر نقش مهمی در کاهش حافظه مرتبط با آلزایمر و دمانس دارد

نشانگر ژنتیکی بدخیم بیماری آلزایمر و سایر انواع دمانس، ApoE4 ممکن است گرگ تنها نباشد.

محققان USC و دانشگاه منچستر دریافتند که یک ژن دیگر، TOMM40، تصویر را پیچیده می کند. اگر چه ApoE4 نقش مهمی در برخی از انواع توانایی حافظه مربوط به پیری بازی می کند، TOMM40 ممکن است خطر بیشتری برای انواع دیگر ایجاد کند.

ژنهای TOMM40 و APOE همسایگی هستند که در کروموزوم 19 مجاور یکدیگر هستند و گاهی اوقات در مطالعات ژنتیکی به عنوان یک پروکسی برای یکدیگر استفاده می شود. در برخی موارد، تحقیقات علمی عمدتا بر روی یک نوع APOE، ApoE4، به عنوان شماره یک متهم به کاهش حافظه مربوط به آلزایمر و معنویت مرتبط است. این ادبیات همچنین نوع معمول APOE، ApoE3 را در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار می دهد.

محققان USC معتقدند یافته های جدید آنها یک سوال مهم تحقیق را مطرح می کند: آیا TOMM40 به عنوان یک متصل به ApoE4 اشتباه گرفته شده است، زمانی که واقعا یک متفکر است، به ویژه هنگامی که ApoE3 وجود دارد؟

1. Em Arpawong، نویسنده اصلی این مطالعه و همکار پس از دکترا در کالج Dornsife کالج ایالات متحده آمریکا، گفت: "به طور معمول، ApoE4 به عنوان قوی ترین عامل شناخته شده ژنتیک شناخته شده برای کاهش شناختی، کاهش حافظه، بیماری آلزایمر و یا شروع بیماری مبتلایان به زوال عقل محسوب می شود. روانشناسی ادبیات و علوم انسانی. "اگر چه مطالعات پیشین برخی از انواع این ژن TOMM40 را یافتند ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهند، مطالعه ما نشان داد که یک نوع TOMM40 در مقایسه با ApoE4 در کاهش حافظه فوری - توانایی نگهداشتن بر روی اطلاعات جدید بیشتر است."

مطالعات نشان داده است که اثر ژن های مرتبط با حافظه و کاهش شناختی با سن افزایش می یابد. به همین دلیل دانشمندان تصمیم به بررسی نتایج آزمایش کلامی و تاخیری در طول زمان در رابطه با نشانگرهای ژنتیکی کردند.

"یک مثال از یادآوری فوری، کسی است که به شما یک سری دستورالعمل ها برای جایی می دهد و شما می توانید آنها را دوباره تکرار کنید،" کارول A. پرزکات، نویسنده ارشد مقاله است که استاد روانشناسی در کالج Dornsife کالج ایالات متحده آمریکا و استاد از جوناتولوژی در دانشکده جینتولوژی ایالات متحده آمریکا دیویس. "یادآوری عقب ماندگی این است که قادر به حفظ آن مسیرها چند دقیقه بعد، همانطور که در راه خود هستید."

این مطالعه در 11 آگوست در مجله PLOS ONE منتشر شد.

Prescott و Arpawong از بیش از 70 محقق در USC هستند که به پیشگیری، درمان و درمان بالقوه بیماری آلزایمر اختصاص یافته است. بیماری رفع حافظه یکی از بزرگترین چالش های سلامت قرن است که بر روی یکی از سه سالخورده تأثیر می گذارد و در سال هزینه خدمات 236 میلیارد دلاری را در خدمات بهداشتی به ارمغان می آورد. محققان USC در طیف وسیعی از رشته ها در حال بررسی اثرات سلامت، اجتماعی و سیاسی و پیامدهای بیماری هستند.

در دهه گذشته، موسسه ملی پیری سرمایه گذاری خود را در تحقیقات USC تقریبا دو برابر کرده است. این سرمایه گذاری شامل مرکز تحقیقات بیماری های آلزایمر است.

ردیابی از دست دادن حافظه

برای مطالعه، تیم محققان USC و دانشگاه منچستر اطلاعاتی را از دو مطالعه انجام دادند: مطالعه بهداشت و بازنشستگی ایالات متحده و مطالعه طولی پیری انگلیسی. هر دو مجموعه داده ها نمونه های ملی هستند و شامل نتایج آزمون حافظه کلامی و آزمایش ژنتیکی می شوند.

تیم تحقیقاتی نتایج آزمایش کلامی را از نظرسنجی بهداشت و بازنشستگی ایالات متحده که از سال 1996 تا 2012 جمع آوری شده است، با هر دو سال یکبار از طریق تلفن از شرکت کنندگان مصاحبه می کند. محققان، نمرات آزمون حافظه کلامی را از 20650 شرکت کننده که 50 سال و بالاتر داشتند و بارها مورد آزمایش قرار گرفتند، بررسی کردند که چگونه حافظه آنها با گذشت زمان تغییر می کند.

برای تست فراخوان فوری، یک مصاحبه کننده لیستی از 10 اسم را خواند و سپس از شرکت کننده خواسته تا بلافاصله کلمات را تکرار کند. برای فراخوانی تاخیر، مصاحبه کننده پنج دقیقه منتظر بود و سپس از شرکت کننده خواسته بود که لیست را به یاد بیاورد. نمرات آزمون در محدوده 0 تا 10 بود.

داستان های مربوطه

• درمان ژن جدید در درمان کم خونی سلولهای سرطانی در بزرگسالان علائم را تغییر می دهد
• کمک مالی NIH جدید 1.6 میلیون دلاری به مطالعه ژن حیاتی برای ریتم های روزانه کمک می کند
• گروه NanoBioCel باکتری های چربی تولید می کند که می تواند مواد ژنتیکی را به طور موثر و قابل ملاحظه ای تولید کند

میانگین نمره برای فراخوان فوری، 5.7 کلمه بود از 10، و میانگین نمره دهی یادآوری تاخیر 4.5 کلمه بود. 10. شکاف بزرگی بین دو مجموعه نمرات می تواند نشان دهنده پیشرفت آلزایمر یا برخی از انواع دیگر زوال عقل باشد.

پرسکات گفت: "معمولا در نمرات بین تست های یادآوری فوری و تاخیر وجود دارد. "در ارزیابی کاهش حافظه، مهم است که به هر دو نوع حافظه و تفاوت بین آنها نگاه کنید. شما بیشتر در مورد فردی که نمرات 10 و 5 را نسبت به فردی با نمرات 6 و 4 داشته اید بیشتر نگران خواهید شد."

پرز کوت گفت: اولین فرد نگران کننده است، زیرا پنج دقیقه پس از تفسیر 10 کلمه کاملا، او تنها می تواند نیمی از آنها را بخواند. فرد دیگر در تست فراخوان فوری کامل نبود، اما پنج دقیقه بعد توانست نسبت بیشتری از کلمات را به یاد داشته باشد.

محققان برای جلوگیری از برانگیختگی در نتایج مطالعه، از شرکتکنندگان خبر دادند که گزارش دادند که احتمال تشخیص بیماری زوال عقل یا شرایط دمانس مانند آلزایمر را دریافت کرده اند. آنها همچنین بر شرکت کنندگان متمرکز شده اند که به طور عمده در میراث اروپایی شناخته شده اند تا منحرف شدن جمعیت را به حداقل برسانند. نتایج برای سن و جنس تعدیل شد.

محققین داده های ایالات متحده را به نتایج یک نمونه مستقل تکرار شرکت کنندگان در سن 50 و بالاتر در مطالعات طولی پیری سالمندان از سال 2002 تا سال 2012 مقایسه کردند. مصاحبه ها و آزمایش ها هر دو سال انجام شد.

نشانگرهای ژنتیکی دمانس

محققان با استفاده از داده های ژنتیکی از 7،486 شرکت کننده در مطالعه بهداشت و بازنشستگی ایالات متحده و 6،998 شرکت کننده در مطالعه طولی پیری پیری، برای بررسی اینکه آیا ژن های مرتبط با توانایی های یادآوری فوری و تاخیری وجود دارد.

محققان ارتباط بین نتایج یادآوری فوری و تاخیری را با 1.2 میلیون تغییر ژن در ژنوم انسان بررسی کردند. فقط یک، TOMM40، یک پیوند قوی را برای کاهش در فراخوانی فوری و سطح فراخوانی تاخیر داشت. ApoE4 نیز مرتبط بود اما نه به شدت.

دانشمندان نوشتند: "یافته های ما نشان می دهد که TOMM40 نقش ویژه ای دارد، به ویژه در کاهش یادگیری کلامی بعد از 60 سالگی". "علاوه بر این، تجزیه و تحلیل های ما نشان داد که اثرات منحصر به فرد TOMM40 بیش از اثرات ApoE4 در هر دو سطح از یادآوری تاخیر قبل از 60 سالگی و کاهش پس از 60 در صد فوری است."

مراکز مشاوره   

بر خلاف ApoE4، به نظر می رسد که نوع ApoE3 تاثیری بر بیماری آلزایمر یا کاهش حافظه ندارد. با این حال، گروهی از دانشمندان دریافتند که بزرگسالانی که دارای ApoE3 و یک نوع خطر TOMM40 بودند، به احتمال زیاد نمرات حافظه کمتر داشتند. یافته ها نشان می دهد که TOMM40 بر روی حافظه تاثیر می گذارد - حتی زمانی که ApoE4 یک عامل نیست.

این تیم پیشنهاد کرد که دانشمندان باید ارتباط بین انواع مختلف ApoE3 و TOMM40 و تاثیر ترکیب آنها بر کاهش انواع یادگیری و حافظه را بررسی کنند.

پرسکات گفت: "مطالعات دیگر ممکن است اثرات TOMM40 را شناسایی نکرده باشند. "نتایج این مطالعه شواهد بیشتری را نشان می دهد که علت کاهش حافظه حتی پیچیده تر از آنچه ما فکر می کردیم، و این پرسش را مطرح می کند که چگونه بسیاری از یافته ها در مطالعات دیگر به ApoE4 مربوط می شود که ممکن است به دلیل TOMM40 یا ترکیبی از TOMM40 و ApoE4. "