توسط جوآن لیفورد، خبرنگار MedwireNews ارشد
محققان اسپانیایی می گویند که پاسخ روانشناختی به بیماری ترمینال می تواند به عنوان درک اینکه زندگی کوتاه است خلاصه شود.
آنها می گویند که تحقیقات کیفی آنها در زمینه روانشناسی بیماران مبتلا به ناتوانی در کمک به پرستاران برای رفع درد و رنج در پایان زندگی مفید خواهد بود.
تحقیق با بودجه دولتی با هدف شناسایی پاسخ های روانشناختی که بیماران مبتلا به نابینایی از آن برای رسیدگی به خواسته های پایان زندگی استفاده می کنند، استفاده می کنند. رافائل مونتویا جوارز (دانشگاه گرانادا) و همکارانش 24 بیمار را که در معرض سرماخوردگی بودند، اما بدون اختلال شناختی یا علائم غیر قابل کنترل، استخدام کردند.
هر بیمار مصاحبه نیمه ساختاری انجام داد که شامل هفت سوال بود که با استفاده از رویکرد فنولوژیکی صورت پذیرفت.
محققان اظهار داشتند: "پدیده شناسی رویکرد نظری مناسب برای مطالعه رنج است." "از آنجایی که ما بر اساس پاسخ به تهدیدات، یک مدل رنج را در نظر می گیریم، ما از طریق تفسیر داده ها با توجه به این مدل، روشی کاملا توصیفی را فراتر گذاشته ایم."
تجزیه و تحلیل مصاحبه ها نشان داد تنها یک اصل - "که زندگی کوتاه است" - گزارش مونتویا Juarez و تیم در مجله بین المللی مطالعات پرستاری . این مفهوم تهدید اصلی برای بیماران است، اما آنها همچنین نقطه شروع برای ایجاد پاسخ های روانشناختی هستند که از طریق آن آنها ممکن است درد و رنج خود را کاهش دهند.
یکی از این واکنش ها به تهدید "ارزیابی دوباره زندگی" است - برخی از بیماران احساس آرامش می کنند؛ زیرا معتقدند که اهداف زندگی خود را به انجام رسانده اند؛ بیماران دیگر احساس ناراحتی و ناراحتی کردند زیرا وظایف ناتمام را ترک کردند و یا تمایل به «پرداخت نمرات».
یکی دیگر از پاسخ "فرصت رشد" است - بیماران ممکن است وضعیت خود را به عنوان یک سیگنال برای تغییر نگرش خود نسبت به زندگی و روابط با کسانی که اطرافشان را درک می کنند، تفسیر کنند.
داستان های مربوطه
- مبارزه برای دید، روز جهانی چشم 2018 را انتخاب می کند تا برای تحقیق در مورد گلوکوم کمک مالی کند
- پاسخ به بزرگترین پژوهش های عصبی تحقیقات امروز
- تحقیقات نشان می دهد آلودگی به جفت منتهی می شود
پاسخ سوم "استعفای و پذیرش" است که به واسطه دید بسیار منفی از آینده مشخص می شود، گرچه بعضی از بیماران با اعلامیه هایی مانند "زمان" به وضعیت خود باز می گردند.
تجزیه و تحلیل های بیشتر نشان می دهد که مردان معمولا نگران از دست رفتن وضعیت اشتغال، روابط اجتماعی و عملکرد فیزیکی خود بودند، در حالیکه زنان از خانه هایشان، روال های معمول و کودکان خواسته بودند. همچنین زنان اغلب نسبت به مردان درباره باورهای مذهبی صحبت می کردند.
در نهایت، بیماران مبتلا به انکولوژیک تمایل داشتند که بیماری خود را "غیرمنتظره" یا "خیانتکارانه" در نظر بگیرند در حالیکه بیماران غیرکولوژیک بیشتر از آنکه از استقلال و خودمختاری خود پیشی بگیرند، گله می کنند.
خلاصه ای از یافته های خود، نویسندگان می نویسد: "تجزیه و تحلیل نشان داد که بیماران مصاحبه شده در این مطالعه یک سری از پاسخ های روانشناختی را به عنوان پایان زندگی خود را به وجود می آورند. این مکانیزم مقابله با شروع بیماران خود را با تهدید واقعی همراه با طبیعت محدود زندگی بر مبنای این واقعیت است که زندگی کوتاه است. "
آنها توصیه می کنند که پرستاران "باید با کنترل علائم جسمی و همچنین تشویق پاسخ های روان شناختی بیماران،" باید تلاش عاطفی بیماران سرطانی را در بیماران خود کاهش دهند. "
آنها نتیجه می گیرند: "برای پرستاران ضروری است که معانی مثبت را در تجربیات بالقوه مضر که در بیماری های سرطانی اتفاق می افتد، اعطا کنیم. با این کار، می توانیم رنج بیماران مبتلا به ناتوان را در پایان زندگی کاهش دهیم."
مجوز MedWireNews با مجوز Springer Healthcare Ltd. © Springer Healthcare Ltd. کلیه حقوق محفوظ است. هیچ یک از این احزاب هیچ گونه محصولات تجاری، خدماتی یا تجهیزات را پشتیبانی نمیکنند یا توصیه نمیکنند.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
