نوجوانان و "Tweenagers" با دیابت نوع 1 مشکلات بیشتری در برنامه درمان خود دارند - بنابراین خطر ابتلا به نابینایی، نارسایی کلیه و بیماری های قلبی را افزایش می دهد - اگر والدین خود در مورد نظارت بر رفتار کودک با آنها رو به زوال نباشند، یا اگر رابطه مادر و فرزند فقیر است
این نتیجه گیری یک مطالعه جدید توسط روانشناسان دانشگاه یوتا است که در روز جمعه 9 آبان در محل نشست سالانه انجمن رفتاری پزشکی در سیاتل ارائه خواهد شد.
یافته های این پژوهش نشان می دهد که اگر ما بتوانیم کیفیت روابط والدین و نوجوان را بهبود بخشیم و مانع از نظارت والدین بر مدیریت دیابت نوجوانان شویم، می توانیم رضایت نوجوانان به رژیم غذایی دیابت نوع 1 را بهبود بخشیم، و پس از آن، سلامت دراز مدت آنها، "نخستین نویسنده این مطالعه، پاملا کینگ، یک محقق پس از مدرک روانشناسی می گوید.
پادشاه می گوید: مدیریت مناسب دیابت نوع 1 - که همچنین به عنوان دیابت نوجوان خوانده می شود - نیازمند پیروی از یک رژیم درمان پیچیده و پیچیده است، از جمله آزمایش های مختلف روزانه گلوکز خون، تزریق چند انسولین یا استفاده از پمپ انسولین، غذا های منظم، چربی و کربوهیدرات محدود دریافت، تمرین منظم و تنظیم مقدار انسولین بر اساس رژیم و ورزش. دیابت نوع 1 یک انسولین تولید نمی کند.
بنیاد تحقیقات دیابت نوجوانان تخمین می زند که دیابت نوع 1، هفت تا 10 سال، امید به زندگی را کاهش می دهد. پادشاه می گوید: "البته انتظار می رود که امید به زندگی تحت تأثیر چگونگی مدیریت دیابت خود در طول عمر خود قرار گیرد."
علیرغم این واقعیت که پیروی ضعیف عواقب خطرناکی برای سلامتی دارد، تحقیقات قبلی نشان می دهد که پایبندی در دوران نوجوانی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. اما بیشتر مطالعات قبلی "مقطعی" بود، به این معنی که آنها فقط به یک عکس فوری در زمان نگاه کردند.
چالش نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن
روانشناسان یوتا یک مطالعه طولی را انجام دادند که در آنها رفتار 252 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 و پدر و مادرشان را در یک دوره دو ساله مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و مصاحبه ها را هر شش ماه در مورد پیروی جوانان از رژیم درمان و جنبه های مختلف آن دخالت والدین
داستان های مربوطه
- مطالعه به دنبال فرزندان در نوجوانی به منظور ارزیابی ریسک ابتلا به دیابت نوع 1 است
- مطالعه نشان می دهد چگونه یک ساز و کار جدید نظارتی به عنوان شاخص کلیدی برای دیابت کار می کند
- مطالعه: شبکه اتصال مغز در بیماران مبتلا به T1D متفاوت از افراد سالم است
دیابتی های نوجوانان از مرکز دیابت یوتا دانشگاه یوتا و از پزشکی کوهستان ویستا در جنوب اردن، یوتا استخدام شدند. بسیاری از بیماران دیابتی در یوتا و آیداهو زندگی می کنند و زن و شوهر از وایومینگ و نوادا هستند.
هنگام شروع مطالعه، سن آنها بین 10 تا 14 سال بود. با گذشت زمان، بعضی از بیماران 17 ساله بودند.
مطالعه نشان داد که کاهش سه شاخص درگیر شدن با والدین در مقایسه با بزرگسالان دیابتی افزایش می یابد: کاهش در نظارت مادران و پدران در رفتارهای مراقبت از دیابت نوجوانان (مثلا می دانیم که نوجوانان چه می خورند)، کاهش پذیرش والدین از نوجوانان به طور کلی (شاخص کیفیت ارتباط والدین و نوجوانان) و کاهش کمک آنها در انجام وظایف مدیریت دیابت (مانند تهیه منابع دیابت نوجوانان).
اما تنها برخی از این شاخص های کاهش درگیری عمدتا مربوط به کاهش در پیروی جوانان از رژیم درمان آنهاست. به عبارت دیگر، نوجوانان و "تیوین ها" که در پی برنامه درمان خود مشکلاتی داشتند، کسانی بودند که مادران آنها کمتر از آنها پذیرفته شده بودند و مادران و پدرانشان نسبت به مراقبت و مراقبت از دیابت در فرزندشان نظارت داشتند.
پادشاه می گوید: "نوجوانی یک زمان چالش انگیز برای کسانی است که بیماری مزمن دارند." "نوجوانان قبل از رسیدن به سن بلوغ تغییرات بیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی را تجربه می کنند. نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن برای کنار آمدن با این چالش های پیشرفت عادی در تلاش برای مدیریت خواسته های بیماری مزمن خود هستند."
- ۰ ۰
- ۰ نظر
